Nanda Burgemeester | Haar rol in de crisisorganisatie.

Toen ik besloot om door te groeien naar leider CoPI, was dat een bewuste keuze. Het leek me mooi om in een leidinggevende rol midden in het operationele veld te staan.
Het was nog wel even spannend, want de opleiding tot leider CoPI was oorspronkelijk bedoeld voor Officieren van Dienst (OvD’s) en ik had die achtergrond niet. Waar ik wel over beschikte was kennis over crisisbeheersing, ervaring in het CoPI en inzicht in de processen van de kolommen (brandweer, politie, GHOR en bevolkingszorg), waardoor ik goed kan inschatten waar een bepaalde verantwoordelijkheid ligt. Dit maakte dat ik uiteindelijk toch de opleiding mocht volgen. Mijn kracht is juist dat ik geen specifieke kolom vertegenwoordig. Ik blijf uit de inhoud en richt me volledig op het coördineren van het team, het bewaken van de structuur en het verbinden van de verschillende hulpdiensten.

Als mijn pieper afgaat, schrik ik altijd even – dat blijft. Maar daarna schakel ik direct. Eerst naar de wc, want in het veld heb je niet altijd een toilet tot je beschikking. Tegelijkertijd neem ik even een paar seconden om de situatie te laten bezinken, voordat ik in de actiestand schiet Vaak ben ik al door de Calamiteiten Coördinator (CaCo) op de meldkamer gebeld en heb ik zo de eerste informatie. Zo niet, dan neem ik zelf contact op of stem ik af met de informatiemanager CoPI. Voordat ik in mijn piketauto stap, check ik MOI, een applicatie die me helpt bij de eerste beeldvorming. Terwijl ik rijd, denk ik na over wat ons doel als CoPI kan zijn en de belangrijkste thema’s, bijvoorbeeld: veiligheid, de omgeving, mogelijke effecten en communicatie. Wat moeten we als team direct oppakken? Eenmaal ter plaatse zoek ik als eerste de informatiemanager CoPI en de belangrijkste (H)OvD op. Ik verzamel informatie om zelf een beeld te vormen en stem af wanneer we het eerste overleg houden. Als er tijd is, kijk ik nog even goed om me heen. Wat zie ik? Wat voel ik? Vervolgens bereid ik samen met de informatiemanager en de plotter het overleg voor. Ik zet de structuur op het bord, we brengen de belangrijkste  thema’s in kaart en maken afspraken. Daarna begint het eerste overleg, kort en krachtig; maximaal 15 à 20 minuten. Het doel is om snel een gedeeld beeld te vormen en de belangrijkste multidisciplinaire knelpunten op te halen. De (H)OvD’s moeten daarna zo snel mogelijk weer aan de slag kunnen om acties uit te zetten. Tussen de eerste overleggen zit meestal 15 tot 30 minuten. Als het incident langer duurt, nemen we meer tijd. Tijdens onze overleggen hanteren we de BOB-structuur (beeldvorming, oordeelsvorming en besluitvorming). We kijken terug op de uitgezette acties, beoordelen de nieuwe situatie en bepalen de volgende stappen. Wanneer er geen multidisciplinaire knelpunten meer zijn voor het CoPI, ronden we af. We kijken in het CoPI wat er voor de nafase nog belangrijke aandachtspunten zijn voor de mono kolommen en dit geven we hen mee. Ook zorg ik voor een goede overdracht naar eventuele andere crisisteams, die nog in de lucht blijven. Tot slot evalueren we de inzet: Wat ging goed? Wat kan beter? Dat moment van reflectie – even samen de eerste stoom afblazen – is waardevol. En dan is het tijd om naar huis te gaan.

ls Leider CoPI heb ik drie belangrijke taken:
• Coördineren – zorgen dat het team goed samenwerkt en alle diensten hun werk kunnen doen.
• Structuur bewaken – overzicht houden en zorgen dat niets over het hoofd wordt gezien.
• Verbinden – zorgen dat iedereen vanuit zijn eigen expertise bijdraagt, zonder eilandjes.

Tijdens een inzet ben ik continu bezig met het afwegen van verschillende belangen. Ik herinner me een incident waarbij de brandweer en een crisispartner tegengestelde belangen hadden. Door die steeds opnieuw helder te krijgen en goed tegen elkaar af te wegen, konden we de besluitvorming versnellen en effectief handelen. Dát is waar ik als leider CoPI het verschil maak: structuur en samenwerking brengen in een hectische situatie. Bij complexe incidenten is het soms lastig om overzicht te houden. Dan is het mijn taak om rust te brengen en het team in de juiste richting te sturen.

De grootste uitdaging in mijn rol? Tijdsdruk. Beslissingen nemen terwijl je weet dat je niet alle informatie hebt, maar ook niet te lang wachten – want geen besluit nemen, is ook een besluit. Dat blijft een lastige afweging.

Mijn piketfunctie heeft impact op mijn privéleven, maar ik probeer zo normaal mogelijk door te gaan. Ik ga bijvoorbeeld gewoon hockeyen, maar mijn pieper ligt op de bank bij de wisselspelers, of op de stapel pionnen bij de training. Als hij afgaat, ben ik weg. Ik pas mijn activiteiten aan, zodat ik altijd snel kan reageren. Hardlopen in het bos doe ik bijvoorbeeld niet, want dan ben ik niet snel genoeg bij mijn auto.

Wat mij de meeste voldoening geeft, is dat ik direct resultaat zie. De situatie is anders als ik wegga, dan toen ik kwam. We werken als team om een crisis beheersbaar te maken en ik weet dat mijn rol daarin van waarde is.

Als leider CoPI sta je er nooit alleen voor. We vormen een hechte piketgroep met collega’s uit verschillende disciplines, wat zorgt voor een mooie mix van ervaring en perspectieven. Het ruilen of overnemen van diensten is altijd bespreekbaar, en samen zorgen we ervoor dat de bezetting op orde is. Daarnaast hebben we regelmatig overleggen, vaak samen met de informatiemanagers CoPI. Hierin delen we ervaringen uit inzetten en oefeningen en bespreken we actuele ontwikkelingen. Zo blijven we als team scherp en goed op elkaar ingespeeld.

Als je overweegt een piketfunctie op te nemen en je houdt van dynamiek, samenwerking en besluitvorming onder druk, dan is deze functie echt iets voor jou. Je moet stressbestendig zijn, kunnen verbinden en gestructureerd werken. Maar als dat bij je past, is het een ongelooflijk waardevolle en uitdagende rol!